O ΣΥΡΙΖΑ Βοιωτίας για τις διεκδικήσεις της Εκκλησίας
Η διεκδίκηση εκ μέρους εκκλησιαστικών φορέων χιλιάδων στρεμμάτων γης στην περιοχή της Βοιωτίας καταγγέλλεται από την Επιτροπή ΣΥΡΙΖΑ Βοιωτίας, που εξέδωσε αναλυτική ανακοίνωση. Δείτε.
O ΣΥΡΙΖΑ Βοιωτίας για τις διεκδικήσεις της Εκκλησίας
16 σχόλια:
επιτέλους, να μιλήσει και κάποιος ανοιχτά.
Θαυμάζω τα ανακλαστικά του ΣΥΡΙΖΑ της Βοιωτίας.Άν και όσα καταγγέλλουν δεν προέκυψαν... χτες,εντούτοις, μόλις σήμερα τα κατήγγειλαν και, μάλιστα,παραθέτουν και την υπόθεση του Βατοπαιδίου ως αφορμή.Λυπάμαι, παιδιά,αλλά αν θέλετε αφορμές για να κάνετε το αυτονόητο και δη ετεροχρονισμένα,τότε,το πρώτο που συνάγεται αβίαστα είναι ότι δεν πείθετε.
ΑΔΙΑΒΑΣΤΟΣ, ΑΝΗΜΕΡΩΤΟΣ Ή ΠΟΝΗΡΑ ΚΙΝΟΥΜΕΝΟΣ Ο ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ?
ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΧΕΙ ΑΝΟΙΞΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ. ΕΧΕΙ ΤΕΘΕΙ ΣΕ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΣΤΟ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ (ΤΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2007 ΑΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΚΑΛΑ) ΕΧΕΙ ΟΡΓΑΝΩΘΕΙ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΣΥΛΛΟΓΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΧΘΕΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΤΗ ΔΙΑΜΑΧΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΗΤΑΝ Ο ΡΟΥΣΣΑΡΗΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΠΑΡΕΣΤΕΙ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΕΙ.
ΥΠΝΟΒΑΤΗ ΞΥΠΝΑ, ΑΝΟΙΞΑΜΕ ΠΡΩΤΟΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ, ΑΣΕ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΡΕ ΘΕΣΗ.
Όντως έγιναν παρεμβάσεις εδώ και ένα χρόνο. Όχι από τον ΣΥΡΙΖΑ, από μέλη του ΝΑΙ και ορισμένα πρωτοστάτησαν μαζί με άλλους πολίτες μέσα από τους φορείς που δραστηρηοποιούνται:
Στην υποβολή αιτήματος/ επιστολής (22/10/2007)στους δήμους Χαιρωνείας και Λεβαδέων και στο νομαρχιακό συμβούλιο προκειμένου να παρέμβουν υπερ του δημόσιου χαρακτήρα των εκτάσεων αυτών, στη δίκη που επρόκειτο να γίνει την 1η Νοεμβρίου 2007 στο Πρωτοδικείο. Πλην του δήμου Χαιρωνείας οι άλλοι φορείς αρνήθηκαν να πάρουν θέση και δήλωσαν αναρμόδιοι για τις δημόσιες εκτάσεις.
Μετά από αυτά τα λίγα, μάλλον δεν πρέπει να αποδοκιμάσουμε αυτούς που δείχνουν έστω και όψιμο ενδιαφέρον, όσο εκείνους που ακόμη και μετά τη Βατοπαιδίου εποχή επιμένουν να δηλώνουν αναρμόδιοι και αδιάφοροι για την τύχη των δημοσίων εκτάσεων.
Θα επανέλθουμε με νέα πρόσκληση προς τους φορείς.
Ανώνυμε 1,
θα έγραφα τη θέση μου,αν έγραφες ανενημέρωτος που είναι το σωστό, και αν δεν με προέτρεπες να αφήσω την κριτική.Το "πονηρά κινούμενος",δεν θα το σχολιάσω, διότι είναι φαιδρό. Θα επιμείνω,ότι,εμπρόθεσμα,όψιμα, ή, ετεροχρονισμένα, η ουσία είναι πώς κάνετε το αυτονόητο και δεν θα σας χειροκροτήσω γι'αυτό,καθώς δεν είμαι υπήκοος που λέει "το τάδε έργο το έφτιαξε ο τάδε πολιτικός"-και τον ευγνωμονεί- αλλά πολίτης. Α,μόνον οι υπήκοοι δεν κάνουν κριτική,επαιτούν και δεν απαιτούν.Οι πολίτες,όχι.
@ Ο Υπνοβάτης
Δηλαδή κάνουν την δουλειά τους, το "αυτονόητο" όπως το αποκαλείς, αλλά λυπάσαι και αβίαστα συνάγεις ότι δεν πείθουν!!!
Κάνε κριτική "πολίτη" μου σε αυτούς που παρότι είναι δουλειά τους δεν έχουν την ευαισθησία να υπερασπιστούν το αυτονόητο. Ενημερωμένος είσαι καταλαβαίνεις.
Σχολίασε άμα έχεις κάτι να πεις, η φλυαρία δεν σου ταιριάζει.
Ανώνυμε 1,
μην χάνεις την ψυχραιμία σου στην κριτική.Αν θες να σας συγκρίνω με αυτούς που δεν κάνουν ούτε το αυτονόητο,και τους ξέρουμε όλοι,οκ,κάνετε κάτι τι παραπάνω. Αλλά,στη θέση σου,δεν θα έβαζα τόσο χαμηλά τον πήχυ.Φιλικά,και άνευ φλυαρίας.
Τίνος είναι τα συγκεκριμένα κτήματα; Του κράτους ή της εκκλησίας;
Γιατί αν οι τίτλοι είναι καθαροί δεν τίθεται ζήτημα και περιττεύουν οι κομματικές παρεμβάσεις.
Μοναστήρια σφιχταγκαλιασμένα με την πολιτική εξουσία λυμαίνονται την Ελλάδα και τους Έλληνες υπό την ευλογία της Δικαιοσύνης ή υπό την «πλάνη» της πολιτικής εξουσίας, όπως πολύ κομψά το λέει ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Σανιδάς.
· Εκκλησιαστικές οργανώσεις, σύλλογοι και λοιπά ιερά ιδρύματα μοιράζονται με τα υπουργεία την δημόσια γη και χρήμα, ενώ το ποίμνιο βλέπει, αν βλέπει, την λεηλασία αυτή ως ταμπού. Κι αν τολμήσει να αρθρώσει λόγο, ακούει και το "τι σε νοιάζει εσένα και ανακατεύεσαι".
· Αρχιεπίσκοποι και επίσκοποι εισπράττουν και ενθυλακώνουν από υπουργεία τεράστια ποσά για «φιλανθρωπικούς σκοπούς», κι όταν αποκαλύπτεται το «φαγοπότι», στέλνουν τον εκάστοτε Ζαχόπουλο στην βίλλα του στην Χαλκιδική, και το θύμα στην φυλακή.
· Μητροπολίτες εξαγοράζουν και καθοδηγούν τους δικαστές γράφοντας με όργανά τους ακόμη και κείμενα των αποφάσεών τους (περίπτωση αρχιμανδρίτη Γιοσάκη) και παρουσιάζουν την εικόνα αυτή της δικαιοσύνης-ιεροδικείου όχι ως παραεκκλησιαστικό –όπως είναι η αλήθεια– αλλά ως «παραδικαστικό» κύκλωμα.
· Το μεσαιωνικό καθεστώς του αφορολόγητου της αστρονομικής εκκλησιαστικής περιουσίας δεν ενοχλεί καθόλου τους πιστούς, αν και καθημερινά διαμαρτύρονται για την δική τους φορολόγηση, που τους έχει πράγματι εξουθενώσει οικονομικά και οδηγήσει μέγα μέρος απ' αυτούς σε κοινωνικό μαρασμό.
· Δεν υπάρχει επίσημη πολιτική, κοινωνική, εκπαιδευτική και γενικά δημόσια εκδήλωση, που να μην «καπελλώνεται» από την Εκκλησία. Δεν υπάρχει κόμμα εξουσίας,(συγχαρητήρια στον ΣΥΡΙΖΑ για την πρωτοβουλία του), ούτε ένας δημόσιος άνδρας ούτε ένας ταγός της Επιστήμης, της Δικαιοσύνης, της Εκπαίδευσης, που να καταγγείλει το τραγικό αυτό φαινόμενο, την οπισθοδρόμηση της πολιτικοπολιτιστικής εξέλιξης του τόπου αυτού στον 4ο-6ο μ.Χ. αιώνα, όταν το Ελληνικό Έθνος γενοκτονήθηκε ως πολιτική και πολιτισμική οντότητα.
Το σκοτάδι μιά μεσαιωνικής αντίληψης της θρησκείας με εγγυητή το Πατριαρχείο και εκτελεστές το ντόπιο εκκλησιαστικό κατεστημένο, και δυστυχώς σύσσωμη την πολιτικο-κοινωνικο-εκπαιδευτική ηγεσία της χώρας εξακολουθεί να καλύπτει την Ελλάδα κάτω από το πέπλο ενός κράματος βυζαντινού μεσαιωνισμού, βυζαντινής δεισιδαιμονίας και βυζαντινής διαφθοράς.
Αυτή η κατάσταση μεσαιωνισμού, καισαροπαπισμού και θρησκοληψίας δεν υπάρχει προφανώς σε κανένα άλλο κράτος της Ευρώπης. Απολογητές του σκότους απέδιδαν και αποδίδουν την κατάσταση της Ρωμιοσύνης στους τέσσερες αιώνες της Τουρκοκρατίας. Η Τουρκοκρατία όμως έχει τελειώσει πριν από δύο αιώνες. Η ανατολικής προέλευσης Βυζαντινοκρατία αντίθετα δεν τελείωσε ποτέ. Και τα δεινά των Ελλήνων στο Βυζάντιο, δεινά που τους προκαλούσε μια ξένη προς την Ελληνική ψυχοσύνθεση θρησκευτική τυραννία, είναι και σημερινά μας δεινά, που μας προκαλεί η ίδια τυραννία, που επιβιώνει αλώβητη και στις μέρες μας.
ΤΑ ΝΕΑ 1 Οκτ. 2008
«ΘΑΥΜΑ» στη Βιστωνίδα
▅ Από το 2006 έχει παραιτηθεί κάθε δικαιώματος επί της λίμνης η Μονή Βατοπαιδίου. Και όμως, το 2007 και το 2008 έχει εισπράξει χιλιάδες ευρώ από το κράτος για τα δικαιώματα αλιείας των ψαράδων
Συνεχίζει να πληρώνει ετήσιο μίσθωμα χιλιάδων ευρώ στη Μονή Βατοπαιδίου το υπουργείο Οικονομικών για τη χρήση της λίμνης από αλιείς, παρά το γεγονός ότι το Δημόσιο έδωσε γη αξίας 1,5 δισ. ευρώ στον κ. Εφραίμ για το νερό της λίμνης!
Σ την κοινή υπουργική απόφαση που υπογράφηκε στις 26 Ιουλίου 2006 αναφέρεται ξεκάθαρα πως η Μονή του Αγίου Όρους έχει παραιτηθεί κάθε δικαιώματός της από τη λίμνη. «Κατά τη διαδικασία της ανταλλαγής, η Ιερά Μονή Βατοπαιδίου θα δηλώσει ότι μεταβιβάζει προς το Ελληνικό Δημόσιο τα δικαιώματα της κυριότητας επί της λίμνης Βιστωνίδας- Νταλιάνη και παραιτείται απ΄ αυτών προκειμένου να περιέλθει η κυριότητα των λιμναίων εκτάσεων αυτής στο Ελληνικό Δημόσιο και δη στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, καθώς
και οποιουδήποτε δικαιώματός της, απορρέοντος από την εκμετάλλευση της λίμνης», αναγράφεται στην υπουργική απόφαση, η οποία και αναπαράγεται σε καθένα από τα 17 συμβόλαια που έχει υπογράψει το Βατοπαίδι με την Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου.
Στις 17 Ιανουαρίου 2007 όμως, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ενέκρινε πληρωμή 29.649
ευρώ προς τη Μονή Βατοπαιδίου, ποσό που αντιστοιχούσε στο 40% από τα έσοδα του αλιευτικού συνεταιρισμού της Βιστωνίδας. Πληρωμή ύψους 22.276 ευρώ για το ίδιο θέμα επαναλήφθηκε και στις 26 Ιουνίου 2008 και άλλων 9.600
ευρώ στις 16 Απριλίου 2008, και ενώ το σύνολο της λίμνης είχε περάσει στην κυριότητα του ελληνικού κράτους.
«Την ώρα που η Δικαιοσύνη διατάσσει το άνοιγμα των λογαριασμών της Μονής Βατοπαιδίου και τη δέσμευση των καταθέσεών της, το υπουργείο Οικονομικών εξακολουθεί να εκδίδει εντάλματα πληρωμής και να καταβάλλει μισθώματα στη Μονή Βατοπαιδίου για το δικαίωμα των ψαράδων να ψαρεύουν στη λιμνοθάλασσα της Βιστωνίδας, ακόμη και μετά την ανταλλαγή που έγινε με απόφαση της κυβέρνησης», καταγγέλλει ο βουλευτής του Συνασπισμού Γιάννης Δραγασάκης, ο οποίος εκφράζει στα «ΝΕΑ» την έκπληξη πώς από τη μία το Ελληνικό Δημόσιο κατέχει τη λίμνη και από την άλλη μία άλλη υπηρεσία του Δημοσίου, όπως είναι το Λογιστήριο του Κράτους, το αγνοεί.
Συλλαλητήριο στην Ουρανούπολη, έξω από το Άγιο Όρος διοργανώνει ο ΣΥΡΙΖΑ την Κυριακή 5 Οκτωβρίου στις 12 το μεσημέρι, με κεντρικό ομιλητή τον Αλέκο Αλαβάνο.
Ο σκοπός του συλλαλητηρίου, όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του το κόμμα, είναι «να διαμαρτυρηθούμε για το τεράστιο σκάνδαλο της μονής Βατοπεδίου και να υποστηρίξουμε πολιτικές πρωτοβουλίες που παίρνει ο ΣΥΡΙΖΑ για την αντιμετώπιση του ιδιοκτησιακού των μοναστηριών και της εκκλησίας σε όλη την Ελλάδα».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 04/10/2008
Σκάνδαλο ...Βοιωτοπεδίου
Του ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ Φωτ.: ΣΠΥΡΟΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
Ιερός επενδυτής και ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος! Ως μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας, όχι μόνο θεώρησε δεδομένη την ιδιοκτησία της Εκκλησίας σε εκτάσεις τουλάχιστον 80.000 στρεμμάτων στον Παρνασσό και άλλα βοιωτικά βουνά και κάμπους, αλλά παραχώρησε κάποιες για εκμετάλλευση σε επιχείρηση της οικογένειάς του.
Πρόκειται για επιχείρηση στην οποία συμμετέχουν ο αδελφός του Αλέξανδρος Λιάπης, ο ανιψιός του Αναστάσιος μαζί με τη σύζυγό του και οι σύζυγοι άλλων δύο ανιψιών του. Ο Ιερώνυμος πάσχισε επί χρόνια να κατοχυρώσει εκτάσεις που θεωρεί μοναστηριακές σε ολόκληρη την ανατολική πλευρά του Παρνασσού έως την Αράχοβα, στο όρος των Μουσών Ελικώνα και άλλες περιοχές προς τη Δαύλεια, τη Χαιρώνεια, τη Λιβαδειά και το Δίστομο έως τη θάλασσα στην Αντίκυρα.
Μία από τις πιο ενδεικτικές κινήσεις είναι, ίσως, η ανακοίνωση που εξέδωσε στις 14 Μαΐου 2007 μέσω του «Κέντρου Οικολογικών-Βιολογικών Καλλιεργειών» της Ιεράς Μητρόπολης Θηβών & Λεβαδείας. Σημειωτέον ότι το κέντρο αυτό ιδρύθηκε από τον Ιερώνυμο το 2001 με στόχο «την εμπέδωσιν των βιολογικών και οικολογικών καλλιεργειών για το γενικότερον όφελος». Ομως ο μετέπειτα αρχιεπίσκοπος προχώρησε τον Δεκέμβριο του 2005 σε τροποποίηση του καταστατικού του κέντρου θέτοντας πρώτο σκοπό την «καταγραφή και κατοχύρωση της ιδιοκτησίας και οροθέτηση της μοναστηριακής περιουσίας». Λέει, λοιπόν, στην ανακοίνωση εκείνη: «Τα κτήματα που διεκδικούνται προς το παρόν είναι:
1) Ακρινό Νερό
2) Νεοχώρι-Καμάρα
3) Λούγαρη-Διχάλα
4) Ποιμνιοστάσιο Παρορίου
5) Βόσκημα Ελικώνος
6) Βόσκημα Λυκούρεσι
7) Τσέρεσι
8) Ζαλτσα
9) Σκροπονέρια»
Η ανακοίνωση παραθέτει τις εκτάσεις που «προς το παρόν» διεκδικούνται χωρίς αναφορά στην έκτασή τους, εκτός από το Νεοχώρι-Καμάρα. Χρειάστηκε μακρά έρευνα αρχείου και συζήτηση με τον πρόεδρο της «Εταιρείας Μελέτης Δημοτικών Προβλημάτων Δαύλειας» Γιάννη Πραγιάννη για να αντιληφθούμε έως ένα βαθμό την έκταση της διεκδίκησης.
Νεοχώρι-Καμάρα
Γιατί λοιπόν αναφέρει ότι η συγκεκριμένη έκταση είναι 5.000 στρέμματα; Ίσως διότι αναγγέλει αμέσως μετά τη συνεργασία στην αξιοποίηση της έκτασης με την Αδαμαντία Ματθαίου, σύζυγο του ανιψιού Αναστάσιου Λιάπη. Παρακάτω όμως, δηλώνει ότι δεν θέλει να απομακρύνει κανέναν «εκ των επιθυμούντων να βόσκουν εντός τα αιγοπρόβατά των». Καλεί μάλιστα άλλον ενδιαφερόμενο κτηνοτρόφο σε συνεργασία «με τον όρο ασφαλώς ότι θα δεχθεί την κυριότητα της μονής επί του αγροκτήματος»...
«Πρόκειται για τον κτηνοτρόφο Ζαχαρία Καρούζο», μας λέει ο κ. Πραγιάννης, μέλος οικογένειας που εδώ και χρόνια βόσκει τα πρόβατα στη συγκεκριμένη περιοχή. Ο συγκεκριμένος κτηνοτρόφος ποτέ δεν αναγνώρισε την κυριότητα της μονής και είχε το θάρρος να κινηθεί δικαστικά εναντίον της οικογένειας Λιάπη σε αγωγή που εκδικάστηκε την Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2008.
Ζητούμε να γνωρίσουμε τον κ. Καρούζο και ξεκινούμε μαζί με τον κ. Πραγιάννη από τη Δαύλεια. Τον συναντούμε μαζί με τα γίδια του στο δρόμο για Παρόρι. Μας δείχνει ψηλά πίσω από το βουνό για να καταλάβουμε πού είναι η Καμάρα, «εκεί που έβοσκα τα ζωντανά από τότε που γεννήθηκα». «Από το 2005 ταλαιπωρούμαι, αλλά δεν το βάζω κάτω. Τα κρατώ εδώ, κουβαλώ νερό με το βυτίο για να τα ποτίζω. Ο Λιάπης ήθελε να περιφράξει ακόμη και την ποτίστρα που είχε φτιάξει η κοινότητα. Ήρθε, είπε ότι θα με διώξει, θα με λιώσει. Μαλώσαμε. Ηρθε μετά ο δεσπότης, είπε ότι θα τα κανονίσουμε. Έπειτα από 10 μέρες, ήρθαν και με τρέχανε στον εισαγγελέα»... Τον ρωτούμε αν είναι ο μόνος κτηνοτρόφος που θίγεται.
«Υπάρχουν και άλλοι. Αλλά δεν μιλάνε. Περιμένουν από τον δεσπότη να τους διορίσει τα παιδιά. Φοβούνται». Εκείνος δεν φοβάται; Μισό χαμόγελο. «Φοβάμαι μόνο που έχουν πλακώσει λύκοι και μου έφαγαν μόνο φέτος 70 ζωντανά». Μας μιλά για τα δύο παιδιά του, μαθητές. Μάλλον δεν πρέπει να ελπίζουν σε διορισμό...
«Εγώ ήξερα ότι η Εκκλησία είναι κοντά στους φτωχούς ανθρώπους», μας λέει η Μαργαρίτα Αργυράκου-Miernik, αντιπρόεδρος του Κτηνοτροφικού Συνεταιρισμού Βοιωτίας, η οποία κατάγεται από την Πολωνία αλλά ζει εδώ και χρόνια στην περιοχή: «Εδώ όμως κοιτάζει να μας στερήσει ακόμη και τα βασικά και ο δήμος δεν κάνει τίποτε γι' αυτό».
Στον δρόμο για την Καμάρα όπου έχει το ποιμνιοστάσιο η οικογένεια Λιάπη, ο κ. Πραγιάννης μάς δείχνει χοντρούς ξύλινους πασσάλους και σίδερα: «Εδώ η οικογένεια επιχείρησε να περιφράξει δημόσια δασική έκταση. Θέλουν σιγά σιγά να βάλουν πόδι σε όλο τον Παρνασσό».
«Εδώ και χρόνια οι υπεύθυνοι της Εκκλησίας ζητούσαν από τους βοσκούς να υπογράφουν χαρτιά ότι πλήρωναν για να βάζουν τα ζώα τους ακόμη και αν δεν έδιναν δραχμή», συμπληρώνει ο πρώην δημοτικός σύμβουλος Δαύλειας Θανάσης Μπαϊρακτάρης.
Δημόσιες-δασικές
Πάντως, η έκταση «Νεοχώρι-Καμάρα» περιγράφεται ως «δημόσια» και «δασική» σε έγγραφα του Δασαρχείου Λιβαδειάς με χρονολογίες 22/6/1987, 22/8/1996, 12/9/2001, 6/11/2003, 10/4/2006 και 7/12/2007. Στα ίδια έγγραφα, ο δημόσιος χαρακτήρας αποδίδεται και στις εκτάσεις Λαπαθιάς, Ανω Τσέρεσι, Ακρινό Νερό, Λούγαρη που διεκδικεί η μητρόπολη. *
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 04/10/2008
Ιερώνυμος: Ζείτε από τα χωράφια μας...
«Αν έχει το μοναστήρι ιδιοκτησία τόσο, δεν φταίμε εμείς. Το βρήκαμε. Το έχουμε. Τουναντίον πρέπει να είστε ευγνώμονες γιατί όλοι έχετε τα χωράφια του μοναστηριού και ζείτε»...
Μπορεί σήμερα ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος να εμφανίζεται σκεπτικός και να προτρέπει τον ηγούμενο Εφραίμ σε επίδειξη σύνεσης, λίγα χρόνια πριν όμως, ως μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας είχε ήδη εκδώσει μόνος του δικαστικές αποφάσεις, θεωρούσε εκκλησιαστικά δεκάδες χιλιάδες στρέμματα στον Παρνασσό και ζητούσε λαλίστατος συνεργασία με τοπικούς φορείς.
«Εμείς δεν έχουμε ανάγκη από κτήματα, να τα κάνουμε τι τα κτήματα ως Εκκλησία; Τα κτήματα παίρνουν αξία όταν μεταμορφώνονται στα χέρια των ανθρώπων. Οχι ποιος θα μαζέψει από 20 ρίζες ελιές να κάνει 5 κιλά λάδι. Αυτό είναι αστείο. Αλλά πώς μπορούμε να το κάνουμε μια μονάδα, η οποία θα έχει ενδιαφέρον (...). Ξέρετε τι μαγεία είναι αυτό, να μπορεί να έρθει ο εκδρομέας να δει το μοναστήρι, να πάει κάπου να φάει, να πιει τον καφέ του...».
Τα παραπάνω λόγια του Ιερώνυμου μαζί με άλλα ακόμη περιλαμβάνονται στα επίσημα πρακτικά συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου της Δαύλειας στις 13 Οκτωβρίου 2003. Χωρίς την περίσκεψη που τον χαρακτηρίζει σήμερα, ο νυν αρχιεπίσκοπος αρνείται κάθε συζήτηση για το αν είναι δημόσια τα κτήματα σε τεράστιες εκτάσεις του ανατολικού Παρνασσού αλλά και έως τη Χαιρώνεια, το Δίστομο και τη Λιβαδειά: «Να μην το κουβεντιάσουμε». «Δεν φταίω εγώ που είναι δικά μας». «Οι αιώνες το λένε». Με αυτές τις φράσεις αντικρούει κάθε αμφισβήτηση αλλά και τα έγγραφα του Δασαρχείου που χαρακτήριζαν τις εκτάσεις δημόσιες. Ο Ιερώνυμος μιλά σε «μια ιστορική βραδιά», όπως λέει, με αμεσότητα για τα σχέδια αξιοποίησης της εκκλησιαστικής περιουσίας, άλλοτε αυστηρά και άλλοτε «παιδευτικά»: «Εγώ, αν δεν κουβεντιάσουμε, μόνος μου δεν κάνω τίποτα. Εγώ βλέπω ότι αυτό το πράγμα είναι ένας ωραίος χώρος που πάει χαμένος» (σ.σ. μιλά για κατασκηνώσεις της Εκκλησίας στον Παρνασσό δίπλα στη Μονή Ιερουσαλήμ με αυθαίρετα -κατά την Πολεοδομία- κτίσματα).
Αμέσως μετά όμως: «Εάν το δημοτικό συμβούλιο μου πει άστε μας ήσυχους, εγώ έχω τα σχέδιά μου. Ηδη έβαλα θέρμανση στο πάρκο, θα τον θερμάνω όλο τον χώρο και θα έρθω σε επαφή με τις ομάδες της επαρχίας μας. Ελάτε εδώ πέρα, έχει διανυκτέρευση, έχει εστιατόριο. Και ποια οργανωμένη ομάδα δεν θα θέλει τα παιδιά της να τα γυμνάσει εκεί πέρα;».
Επίδειξη δύναμης
Ο Ιερώνυμος αποδεικνύεται εξαιρετικά πολιτικός και ευέλικτος. Αλλοτε μιλά για τα αγαθά της συνεργασίας ανάμεσα στους τοπικούς παράγοντες: «Στην Ιστορία, είτε επίσκοποι είμαστε είτε δήμαρχοι είμαστε, είτε καλόγεροι στα μοναστήρια, όταν ο σκοπός που βάζουμε δεν έχει όραμα το γενικό συμφέρον αλλά έχει προσωπικές επιδιώξεις, πάντοτε αυτό θα αποτύχει, θα βυθιστεί και αντί να βοηθήσει αυτούς που εργάζονται θα γίνει μπούμερανγκ».
Αλλοτε όμως κάνει ξεκάθαρα επίδειξη δύναμης: «Μπορώ αυτά τα χρήματα να πω στον κύριο Χριστοδουλάκη (τότε "τσάρο" της Οικονομίας), θα τα κόψεις από την περιφέρεια και θα μου τα δώσεις εμένα κατευθείαν. Το καταφέρνω»!!! (Η επιτυχία αφορά 20 εκατ.δραχμές για κατασκευή δεξαμενών.)
Αμέσως παρακάτω, ο νυν αρχιεπίσκοπος πέφτει κάπως ιεραρχικά αν και τα ποσά ανεβαίνουν: «Είμαστε στη Λαμία, βλέπω τον κύριο περιφερειάρχη και του λέω "σας παρακαλώ πολύ θέλω να μου δώσετε 30 εκατομμύρια (δραχμές) για να φτιάξω τα γήπεδα της κατασκηνώσεως". Και μου λέει "ευχαρίστως τα έχετε" (...). Ξαναπάω στον περιφερειάρχη και του λέω, "σας παρακαλώ πολύ εκεί που θα βάλετε εμένα 30 εκατ. θα βάλετε -και είπε ναι- και 70 εκατ. για το γήπεδο της Δαύλειας"».
«Αποσυνάγωγος», ο κτηνοτρόφος Ζ. Καρούζος κινήθηκε δικαστικά κατά των συγγενών του αρχιεπισκόπου. «Οι άλλοι δεν μιλούν, περιμένουν διορισμούς για τα παιδιά τους», μας λέει
Για να επανέλθει δριμύτερος μόλις τον ρωτούν γιατί δεν έφτασαν τα χρήματα στην πόλη: «Γράφω στον περιφερειάρχη και του λέω "σας ευχαριστώ πολύ για τον κόπο που κάνατε (!), τα λεφτά δεν τα χρειάζομαι, κρατήστε τα και δώστε τα στη Λαμία"».
Ο τότε μητροπολίτης παίζει και σε άλλα σημεία δεξιοτεχνικά με τους τοπικούς ανταγωνισμούς. Λέει και λέει για τις προόδους που έχει πετύχει η Αράχοβα σε αντίθεση με τη Δαύλεια, παρά το γεγονός ότι κάποτε ήταν και τα δύο μικρά χωριά σε δύο διαφορετικά σημεία του Παρνασσού: «Η Αράχοβα μπροστά στη Δαύλεια δεν ήταν τίποτε. Η Δαύλεια ήταν ένα κόσμημα (...). Σήμερα δείχνει μια λεηλατημένη πόλη».
Εμπορική περισυλλογή
Την ευελιξία του δείχνει ο νυν αρχιεπίσκοπος και δίνοντας ορισμούς για το τι είναι ένα μοναστήρι: «Είναι μια οικονομική μονάδα. Οπως λέμε σήμερα η "Πεσινέ" ή η "Λάρκο", για την εποχή εκείνη (σ.σ. Τουρκοκρατία και περασμένος αιώνας) ήταν το αντίστοιχο γιατί είχε εκτάσεις πολλές, πολλούς εργάτες, μοναχούς, υπηρέτες (...) ήταν μια βιομηχανική μονάδα (...) ένα εμπορικό κέντρο». Τα λέει όλα αυτά καταλήγοντας ότι σήμερα είναι «ο τουρισμός που μπορεί να δώσει μια ελπίδα γι' αυτόν τον τόπο». Οταν όμως παρακάτω ο τότε δημοτικός σύμβουλος Γιάννης Πραγιάννης αναφέρεται ειδικά στις περιφράξεις με τις οποίες έχει κλείσει παρανόμως δημόσιος δασικός χώρος γύρω από τη Μονή Ιερουσαλήμ, ο Ιερώνυμος αλλάζει ρότα: «Το μοναστήρι είναι τόπος αυτοσυγκεντρώσεως, τόπος προσευχής, τόπος περισυλλογής και έτσι πρέπει να το βλέπουμε»...
«Να είστε ευγνώμονες»
Ο τότε μητροπολίτης δεν σπεύδει απλώς να θεωρήσει δεδομένη την ιδιοκτησία της Εκκλησίας στα αμφισβητούμενα κτήματα. Μιλά απαξιωτικά για την κυβέρνηση: «Εμένα δεν με ενδιαφέρει αν η κυβέρνηση είναι πράσινη ή μπλε ή κόκκινη, κοιτάω να κάνω τη δουλειά μου». Επιτίθεται σε όσους σχολιάζουν τις παράνομες περιφράξεις στο δάσος: «Εσείς τα σπίτια σας τα φράζετε (...). Γιατί δεν το απελευθερώνετε και εσείς να μπορούμε να κάνουμε κάτι εκεί πέρα να περπατάμε; (...). Μας ρώτησες εμάς πώς έφτιαξες τη μάντρα σου; Αν έχει το μοναστήρι ιδιοκτησία τόσο, δεν φταίμε εμείς. Το βρήκαμε. Το έχουμε. Τουναντίον πρέπει να είστε ευγνώμονες γιατί όλοι έχετε τα χωράφια του μοναστηριού και ζείτε»...
Επαναστατικό δίκαιο
Με αφορμή όσους αμφισβητούν την ιδιοκτησία της Εκκλησίας στα κτήματα, ο Ιερώνυμος δεν χάνει την ευκαιρία να «καρφώσει» τον τότε αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο για τη διαμάχη που είχε ξεσπάσει με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Υπενθυμίζεται ότι κεντρικό σημείο τριβής ήταν η εκλογή μητροπολιτών στις Νέες Χώρες (Θεσσαλονίκη κ.λπ.).
Και ο νυν αρχιεπίσκοπος λέει ότι η Μονή Ιερουσαλήμ (μέσω της οποίας διεκδικούνται εκτάσεις) επιθυμεί κάποια συνεννόηση, «αλλά όμως όχι επαναστατικό δίκαιο όπως κάνουμε εμείς τώρα στο Πατριαρχείο (...). Γιατί είναι δικό του και αφού είναι δικό του πώς θα σ' το δώσει;».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 04/10/2008
Εκταση, τρεις ώρες περπάτημα!
(Εικόνα) “Τις διεκδικήσεις της Εκκλησίας σε όλα τα σημεία του ορίζοντα μας δείχνουν η Μ. Αργυράκου - Miernik, ο Γ. Πραγιάννης και ο Θ. Μπαϊρακτάρης”.
Αν και ο Ιερώνυμος δεν... πέτυχε όσα ο ηγούμενος Εφραίμ στο Βατοπέδιο, εκμεταλλεύθηκε ωστόσο στο έπακρο ένα κράτος που λειτουργεί με συνθήκες 19ου αιώνα και δεν έχει καταφέρει να οργανώσει σύγχρονο κτηματολόγιο. Πώς αλλιώς δηλαδή να ερμηνεύσει κανείς το γεγονός ότι το 2002, το τοπικό Υποθηκοφυλακείο παρέχει επίσημο έγγραφο και περιγράφει το μεν «βόσκημα Ακρινό Νερό» ως «έκτασης 3 ωρών περιφερειακώς», το δε «βόσκημα Διχάλια-Λούγαρη έκτασης 4 ωρών περιφερειακώς»; Ισως ότι θα πληρώσει φόρο 20 λεπτών και τριάντα δευτερολέπτων... Το άλλο δεδομένο είναι ότι ο νυν αρχιεπίσκοπος εμφανίστηκε και με περιβολή επενδυτή στην τοπική κοινωνία: Στο δημοτικό συμβούλιο Δαύλειας στις 3/12/2003, η τότε δήμαρχος Κατερίνα Παπαβασιλείου θα πει μεταξύ άλλων: «Η πρότασή μας είναι να γίνει αυτή η συνεργασία (σχετικά σε διπλανό άρθρο) και επιτέλους να ξεκινήσουμε σε μια σωστή βάση με έναν επενδυτή, γιατί, αν προσέξατε, τον αναφέρω και ως επενδυτή τον μητροπολίτη εδώ, γιατί είναι από τους μοναδικούς επενδυτές που έχουμε στον δήμο»... Στις τότε εμφανίσεις του ο νυν αρχιεπίσκοπος θεωρούσε δεδομένο ότι η έκταση «Ακρινό Νερό», δηλαδή όλος ο ανατολικός Παρνασσός έως τη Δαύλεια όπως εξηγεί ο Γ. Πραγιάννης, είναι μοναστηριακή. Επικαλούνταν μάλιστα δικαστική απόφαση του 1992 που όμως «τον δικαίωνε μόνο για 1 στρέμμα και 250 τ.μ. από τα 38.000 στρέμματα που θεωρεί ότι είναι». Η δίκη του '92 έγινε για εκκρεμότητα που υπήρχε από το 1952, αλλά ακόμη και γι' αυτό το 1,25 στρ. δίπλα στη Μονή Ιερουσαλήμ, υπάρχει σε εκκρεμότητα δίκη σε δεύτερο βαθμό προσδιορισμένη για τις 3/5/2010.
Λυκούρεση
Μια άλλη δίκη είναι προγραμματισμένη για τον ερχόμενο Νοέμβριο και αφορά 17.000 στρέμματα (ίσως εγείρει διεκδικήσεις και για 14.000 ακόμη) γύρω από τη Μονή Λυκούρεση. Η συγκεκριμένη μονή είναι ανάμεσα σε εκείνες που είχαν υπογράψει με βάση τον νόμο Τρίτση (παραχώρηση εκτάσεων μονών) του 1987, αλλά τώρα ζητεί πίσω εκτάσεις που σε ένα βαθμό έχουν παραχωρηθεί ήδη από προηγούμενες δεκαετίες σε ακτήμονες με τίτλους. Στη Μονή Λυκούρεση, όπου και η κατοικία του εκάστοτε μητροπολίτη, ολοκληρώνουμε την επίσκεψη στην περιοχή. Πίσω από ψηλούς τοίχους η μονή, περικυκλωμένη από λοφάκια με χαμηλά δέντρα, γεννήματα αναδάσωσης ύστερα από πυρκαγιά. Περικυκλωμένη και από γίδια που βόσκουν ανενόχλητα χωρίς να νοιάζονται για δικαστική δικαίωση...
arihadj@enet.gr
Βοιωτέ για πές μας την άποψή σου.
Μήπως την έγραψες και δεν το πέτυχα;
remhire,
χρωστάς μια συγγνώμη σε κάποιον.
θα γράψω και την άπόψή μου αλλά είναι κρίμα να συζητείται το ζήτημα τώρα που ο κόσμος κοιτάζει αλλού.
Δημοσίευση σχολίου