Τρίτη 14 Απριλίου 2009

Εξοχική Λαμπρή

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ένας από τους αρτιότερους -αενάως πλέον- εισηγητές στη διαχρονική γοητεία του ελληνικού Πάσχα παραμένει ο άγιος της πεζογραφίας μας, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Τα πασχαλινά του διηγήματα είναι όλα υψηλής ποιότητας, αυθεντικά και βαθύτατα ανθρώπινα και μας μεταφέρουν παραστατικά ένα άλλο πολιτισμό, γνήσιο, απλό, αθώο και ώρες-ώρες γραφικό. Δίχως φυσικά πίσω από την απαράμιλλη ηθογραφική δεινότητα του Παπαδιαμάντη και τον άψογο χειρισμό της "μικτής" του γλώσσας να καλύπτεται η μεγάλη λογοτεχνική αξία των περισσότερων διηγημάτων, όπως αυτό που επιλέξαμε για σήμερα προκειμένου να εισέλθουμε σιγά σιγά στο πνεύμα των ημερών.

Η Εξοχική Λαμπρή γράφτηκε το 1890 και εντάσσεται στα διηγήματα που θεωρείται ότι αντλούν από τις παιδικές αναμνήσεις του κυρ Αλέξανδρου. Η περιγραφή της νοοτροπίας των χωρικών και των οικογενειαρχών ιερέων είναι θαυμάσια και οι διάλογοι -μαζί με τις σκωπτικές παρατηρήσεις του διηγηματογράφου- απολαυστικοί. Η Εξοχική Λαμπρή είναι ένα εξαιρετικό δείγμα της προσωπικής τέχνης του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, ο οποίος με ευτελή δραματουργικά υλικά, με ασήμαντης πλοκής περιστατικά και απλούς καθημερινούς χαρακτήρες κατορθώνει να πλάσει αριστουργηματικές σελίδες που αναπνέουν μέσα στο παραδοσιακό ελληνικό Πάσχα.
Δείτε. Eξοχικὴ Λαμπρή

8 σχόλια:

Υπνοβάτης είπε...

" [...Κι εκεί φύτρωσε ένα λουλουδάκι αόρατο,
που το λεν
'άνθος του γιαλού',
ένα λουλουδάκι
που μάτι ανθρώπου δεν το βλέπει ποτέ.
Πού πάει να πει, από τον άνθρωπο στο ιδανικό του, φτάσιμο δεν υπάρχει...]"

Ανώνυμος είπε...

Μου άρεσε,μου θυμήζει τη δεκαετία του 60 στα χωριά του κάμπου.

Υπνοβάτης είπε...

[...Δεν θα επιζητήσει ποτέ του να γίνει υπάλληλος.
Δεν θα καταφύγει στην προστασία κανενός.
Δεν θα εκμεταλλευτεί καμιάν ευκαιρία για να βγάλει χρήματα.
Δεν θα κυνηγήσει δόξες.
Ένα καμαράκι γυμνό,
ένα μπαλωμένο επανωφόρι,
το κρασί, ο χαλβάς, οι ελιές,
και αυτό είναι όλο.
Ένας τέτοιος άρχοντας,
από το σόι της μάνας του,
θα κάνει παρέα με ανθρώπους της φτωχογειτονιάς...]Ο.Ε.

Εύα είπε...

Τρομερή η ...παρανόηση...!
Ωραίος τύπος ο κύριος Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.
Όσο για την περιγραφή του,
με καθήλωσε.
Κρίμα
που δεν υπάρχουν άξιοι συνεχιστές, στην παρακμή που ζούμε!

Ανώνυμος είπε...

Αυτό είναι Πάσχα αληθινό.
Όχι οι αρκουδισμοί οι δικοί μας.

Υπνοβάτης είπε...

" [...Οι νύχτες του ελαφρές σαν το γιασεμί,
ακόμη
κι όταν περιέχουν τρικυμίες,
πέφτουν πάνω στην ψυχή μας,
σαν πεταλούδες
που αλλάζουν ολοένα θέση,
αφήνοντας μια στιγμή
να δούμε στα διάκενα
τη χρυσή παραλία

όπου θα μπορούσαμε

να' χουμε περπατήσει
χωρίς βάρος, χωρίς αμαρτία.

Είναι εκεί που βρίσκεται
το μεγάλο μυστικό.

Αυτό το 'θα μπορούσαμε'
είναι ο οίακας
που δε γίνεται
να γυρίσει,

μόνο μας αφήνει
με το ένα χέρι μετέωρο

ανάμεσα πίκρα και γοητεία,
προσδοκώμενο και άφταστο.

Σα να' χανε ποτέ
τελειωμό τα πάθια και οι καημοί του κόσμου...]" Ο.Ε.

Ανώνυμος είπε...

Αληθινό πάσχα με "ψεύτικους" ανθρώπους όπως καταντήσαμε όλοι μας
φίλε,
γίνεται;
Δεν γίνεται.
Από την τηλεόραση το βλέπουμε!

rozalia είπε...

τελευταίε ανώνυμε, ...θέλει να ΄χει άγριες πείνες άπνοιας ο Αύγουστος
για να ζητάει μελτέμι...