Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

Ποὺ τώρα χάνεται στοῦ ἀπείρου τὴν καρδιά


Τί νέοι ποὺ φτάσαμεν ἐδῶ, στὸ ἔρμο νησί, στὸ χεῖλος
τοῦ κόσμου, δῶθε ἀπ᾿ τ᾿ ὄνειρο καὶ κεῖθε ἀπ᾿ τὴ γῆ!
Ὅταν ἀπομακρύνθηκεν ὁ τελευταῖος μας φίλος,
ᾔρθαμε ἀγάλι σέρνοντας τὴν αἰώνια πληγή.

Μὲ μάτι βλέπουμε ἀδειανό, μὲ βῆμα τσακισμένο
τὸν ἴδιο δρόμο παίρνουμε καθένας μοναχός,
νοιώθουμε τ᾿ ἄρρωστο κορμί, ποὺ ἐβάρυνε, σὰν ξένο,
ὑπόκωφος ἀπὸ μακριὰ ἡ φωνή μας φτάνει ἀχός.

Ἡ ζωὴ διαβαίνει, πέρα στὸν ὁρίζοντα σειρῆνα,
μὰ θάνατο, καθημερνὸ θάνατο, μὲ χολὴ
μόνο, γιὰ μᾶς ἡ ζωὴ θὰ φέρει, ὅσο ἂν γελᾷ ἡ ἀχτίνα
τοῦ ἥλιου καὶ οἱ αὖρες πνέουνε. Κι εἴμαστε νέοι, πολὺ

νέοι, καὶ μᾶς ἄφησεν ἐδῶ, μιὰ νύχτα, σ᾿ ἕνα βράχο,
τὸ πλοῖο ποὺ τώρα χάνεται στοῦ ἀπείρου τὴν καρδιά,
χάνεται καὶ ρωτιόμαστε τί νά ῾χουμε, τί νά ῾χω,
ποὺ σβήνουμε ὅλοι, φεύγουμ᾿ ἔτσι νέοι, σχεδὸν παιδιά!

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

επικαιρο! ποιος το εχει γραψει?

Ροζαλία είπε...

21-7-1928.πρεβεζα. τελος.

Μυγδαλιά
Κι ακόμα δεν μπόρεσα να καταλάβω
πώς μπορεί να πεθάνει μια γυναίκα
που αγαπιέται.

Εχει στον κήπο μου μια μυγδαλιά φυτρώσει
κι είν' έτσι τρυφερή που μόλις ανασαίνει·
μα η κάθε μέρα, η κάθε αυγή τηνε μαραίνει
και τη χαρά του ανθού της δε θα μου δώσει.

Κι αλοίμονό μου! εγώ της έχω αγάπη τόση...
Κάθε πρωί κοντά της πάω και γονατίζω
και με νεράκι και με δάκρυα την ποτίζω
τη μυγδαλιά που 'χει στον κήπο μου φυτρώσει.

Αχ, της ζωούλας της το ψέμα θα τελειώσει·
όσα δεν έχουν πέσει, θα της πέσουν φύλλα
και τα κλαράκια της θε ν' απομείνουν ξύλα.
Την άνοιξη του ανθού της δε θα μου δώσει

Κι όμως εγώ ο φτωχός της είχ' αγάπη τόση...

Theroad Has Noend είπε...

όταν ανεβάζει κάποιος ποιήματα, λόγια που ανήκουν σε κάποιον άλλον ειναι ηθικό να αναφαίρει και το όνομά του.....

ΕΛΕΓΕΙΑ Κ ΣΑΤΥΡΕΣ
ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ.....

βοιωτός είπε...

@Theroad Has Noend
Δεν παρακολουθείτε συχνά τη viotia :).

Ανώνυμος είπε...

Βοιωτέ θα συμφωνήσω με την προλαλήσασα. Πρέπει να αναφέρεται και το όνομα του ποιητή ή του συγγραφέα κάθε φορά. Και δεν είμαστε υποχρεωμένοι να σε παρακολουθούμε συχνά !! Άλλο αν μας αρέσεις και το κάνουμε ....

βοιωτός είπε...

11.05
Εχω ξαναγράψει ότι ένα βαρύ όνομα προδιαθέτει θετικά τον αναγνώστη και μετατοπίζει την προσοχή από το έργο στο πρόσωπο.Αντίστοιχα ένα άγνωστο όνομα "μειώνει" ενδεχομένως τις αρετές ένός έργου.
Θεωρώ ότι η ποίηση μπορεί να είναι απολαυστική και ανώνυμα. Δεν έχει σημασία ποιος έγραψε το ποίημα που αναρτάται αλλιώς θα συμπλήρωνα την αναρτηση με στοιχεία και κριτική.

Ανώνυμος είπε...

Βοιωτε δε σε παρακολουθώ πολύ συχνά, για να μην πω καθόλου, αλλά φίλε μου είσαι πολύ μεγάλη ΨΩΝΑΡΑ.-

βοιωτός είπε...

@4.30
Και πολύ καλά κάνεις που δεν παρακολουθείς τον Βοιωτό...